Federico Fellini


FFellini Ο Φεντερίκο Φελίνι γεννήθηκε το 1920 και πέθανε το 1993. Ήταν σεναριογράφος και ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του ιταλικού και παγκόσμιου κινηματογράφου. Το 1993 του απονεμήθηκε το Όσκαρ για τη συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Ο ίδιος προσδιόριζε τον εαυτό του ως: «έναν τεχνίτη που δεν έχει τίποτα να πει, αλλά ξέρει πώς να το πει» ("un artigiano che non ha niente da dire, ma sa come dirlo"). Τρία από τα πιο γνωστά έργα του Φελίνι, που έκαναν το όνομά του να ακούγεται σε ολόκληρο τον κόσμο, ήταν το La strada, το La dolce vita, και το Amarcord. Καταγόταν από αστική οικογένεια, ο πατέρας του ήταν αντιπρόσωπος μιας εταιρίας (που πουλούσε λικέρ, προϊόντα ζαχαροπλαστικής και τρόφιμα) και η μητέρα του ασχολούταν με τα οικιακά. Ο Φεντερίκο Φελίνι τελείωσε το Κλασικό Λύκειο και ήδη από μικρή ηλικία έδειξε το ταλέντο του στο σχέδιο. Σε ηλικία 18 ετών θα ξεκινήσει μια συνεργασία με εφημερίδες και περιοδικά ως εικονογράφος και πεζογράφος. Στα είκοσί του χρόνια θα μετακομίσει στη Ρώμη με σκοπό να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη δημοσιογραφία.

IVITELLONI Το 1952 θα γυρίσει την πρώτη του ταινία με τίτλο Lo sceicco bianco ( Ο λευκός σεΐχης) και θα ακολουθήσουν οι ταινίες I vitelloni [Οι ανεπρόκοποι, (1953)] και το La strada [Ο δρόμος, (1954)], για το οποίο ο Φελίνι θα κερδίσει το πρώτο του Όσκαρ για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία. Στην ταινία La strada πρωταγωνίστησαν η σύζυγός του, Giulietta Masina, με την οποία συνεργάστηκε και σε άλλες ταινίες και παρέμεινε μαζί της μέχρι τον θάνατό του, και ο Anthony Quinn. Το 1955 θα ολοκληρωθεί η τριλογία των ταινιών που πραγματεύονται τον κόσμο των ταπεινών και περιθωριοποιημένων με το Il bidone (Η απάτη). Το 1957 θα γυρίσει το Le notti di Cabiria (Οι νύχτες της Καμπίρια) για το οποίο θα κερδίσει για δεύτερη φορά το Όσκαρ.

LaDolceVita Το 1960 θα γυρίσει την ταινία La dolce vita (Η γλυκιά ζωή), για την οποία ο ίδιος ο δημιουργός της θα πει ότι με την ολοκλήρωσή της έκανε μια «πικασική» πράξη όμοια με εκείνη που «δημιουργείς ένα άγαλμα για να το σπάσεις σφυροκοπώντας το» ("comporre una statua per romperla a martellate"). Το La dolce vita προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις τόσο για τις ερωτικές καταστάσεις που παρουσίαζε όσο και για την ηθική παρακμή της αστικής τάξης της Ρώμης, έτσι όπως απεικονιζόταν μέσα από τον κινηματογραφικό φακό του Φελίνι. Το 1962 σκηνοθετεί το Boccaccio ’70, που θα κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 1963 είναι η χρονιά που ο Φελίνι θα γυρίσει το , τη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία, που θα χαρακτηριστεί μέχρι και τις μέρες μας ένα από τα σπουδαιότερα έργα στην ιστορία του κινηματογράφου και το σημαντικότερο του Ιταλού σκηνοθέτη. Το 1969 θα σκηνοθετήσει την ταινία Fellini Satyricon και θα ακολουθήσουν οι τρεις ταινίες με κεντρικό θέμα τις αναμνήσεις: I clowns (1970), Roma (1972) και Amarcord (1973). AMARCORD Η λέξη «Amarcord» στη διάλεκτο της Ρώμης σημαίνει «θυμάμαι» και είναι η ταινία που θα δώσει στον Φελίνι το τέταρτο Όσκαρ. Το έργο του Ιταλού σκηνοθέτη Casanova (1976) θεωρείται από τις πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα του. Συνέχεια στο μεγαλειώδες έργο του θα δώσουν οι ταινίες Prova d’ orchestra (Πρόβα ορχήστρας) και La città delle donne (Η πόλη των γυναικών) γυρισμένες το 1979 και 1980 αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 θα γυρίσει τα τελευταία του αριστουργήματα: E la nave va [Και το πλοίο φεύγει, (1983), Ginger e Fred (1985) και Intervista [Συνέντευξη, (1987)]. Επίσης εκείνη την περίοδο θα ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία διαφημιστικών σποτ γνωστών ιταλικών προϊόντων.

LaVoceDellaLuna Στην τελευταία του ταινία La voce della luna [Η φωνή της σελήνης, (1990)] ο Ρομπέρτο Μπενίνι θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Το 1993, τη χρονιά που η Ακαδημία των τεχνών και των κινηματογραφικών επιστημών τον τίμησε με το Όσκαρ, ο Φελίνι συμπληρώνει στις 30 Οκτωβρίου 50 χρόνια γάμου με την Giulietta Masina, μία μέρα όμως μετά την επέτειό τους θα αφήσει την τελευταία του πνοή στην Πολυκλινική Umberto I της Ρώμης. Πέντε μήνες αργότερα θα πεθάνει και η σύζυγός του και θα ταφεί δίπλα στον Φεντερίκο Φελίνι και στον γιο τους Federichino, που είχε πεθάνει λίγους μήνες μετά τη γέννησή του. Στον τάφο του Φελίνι βρίσκεται το γλυπτό του Arnaldo Pomodoro με τίτλο Le Vele (Τα ιστία), εμπνευσμένο από την ταινία E la nave va του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη.


Πηγή: it.wikipedia.org

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails